Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Denise Nieuwendyk-Knol, ben getrouwd met Bas en samen hebben we twee kinderen een dochter en een zoon. Bij ons gezin hoort ook Tirza, de hond, zij is zeer bijzonder, ze is een hond met karakter en een gevoelshond. Tirza heeft mij heel veel geleerd en heb ik een hele speciale band mee, net als met mijn eerst vogeltje Demi. Demi heeft mij geleerd dat ik met dieren kan communiceren. Iets wat ik nauwelijks toepas in de praktijk.
Als kind was ik altijd al heel gevoelig en wist ik me geen raad met hoe de wereld in elkaar zat. Ik heb toen mijn fijngevoeligheid weg gestopt. Door de fijn gevoeligheid werd ik niet begrepen en of gezien, voor mij de simpelste vragen werden niet beantwoord daardoor durfde ik niet meer mijn vragen en dilemma’s voor te leggen aangezien ik er toch geen antwoord op kreeg. Ik besloot mij zelf af te sluiten, hierdoor werd ik een stil, verlegen en angstige meisje in plaats van het nieuwsgierige meisje dat ik daadwerkelijk was.
Op de middelbare school ontwikkelde ik de nieuwsgierigheid voor spiritualiteit. Mijn oma was altijd al bezig met reiki. Dit werd wel interessanter, en mijn ouders bezochten wel eens een medium dus van uit mijn familie was er ook verbintenis mee. Al kreeg ik nooit te horen wat ze daar deden of wat er gezegd werd. Alles werd voor mij stil gehouden, voor mijn gevoel. Ik merkte toen ik 15 jaar was dat ik wel heel heftig reageerde op emoties van andere. Ik was op eens verdrietig en opstandig terwijl dit niet vanuit mij zelf kwam. Toen merkte ik dat ik wel vaker andermans emoties overnam en vielen alle stukjes op de juiste plaats. Ik kon niet tegen ruzie en onenigheid. Dit kon ik toen verklaren. Verder heb ik het toen hierbij gelaten. Wel zat ik vaak alleen op me kamer te spelen met energie ballen. Ik wist niet of anderen dit ook konden en hield dit voor me zelf. Binnen het gezin werd er ook niet gesproken over fijngevoeligheid, al waren mijn vader, zusje en waarschijnlijk mijn broer allemaal gevoeliger dan de meeste mensen om ons heen.
Toen ik een jaar of 17 was ging m’n vader een spirituele opleiding doen. Hier door werd het spirituele pad voor mij open gebroken enkele jaren later gingen we met een deel van het gezin kamperen op de bijbehorende camping van het spirituele centrum om eens met eigen ogen te zien waar m’n vader vaak verbleef en wat er nou allemaal te voelen was. Er was een hoop te voelen, het was een hele ervaring. Ik mocht daar dingen voelen die ik lang geleden voelde maar allemaal had weg gestopt. Vanaf toen kon ik het voorzichtig gaan delen met m’n vader. Een aantal jaren later ben ik zelf daar een aantal opleidingen gaan doen. Ik had toen wel meerdere plannen om een praktijk te gaan beginnen als healer/reader. Echter kreeg ik het niet van de grond en het voelde voor mij heel verkeerd om healingen te gaan geven. Het voelde voor mij alsof ik boven de mensen stond en dat was juist wat ik niet wilde. Toen heb ik mijn fijngevoeligheid verder ontwikkeld bij workshops van m’n vader ( die ondertussen zij eigen praktijk op had gezet ) en via andere mensen die ik heb leren kennen en heb ik een intuïtieve massagecursus gevolgd.
Toen der tijd ben ik al een aantal heer gewaarschuwd voor een burn- out, echter duurde het nog even voordat ik het daadwerkelijk doorhad. Er waren diverse oorzaken hiervoor, mijn moeder die ziek was geweest wat mij deed herinneren aan het overleiden van mijn tante, de druk op mijn werk en het niet voor mij zelf op kunnen komen. ik was verre van mijzelf tijdens mijn werk en zocht een nieuwe werk plek binnen het bedrijf waar ik werkte. echter ging ik daar een paar jaar later weer weg met achteraf gezien een burn-out. Door de jaren heen heb ik geleerd om vanuit mijn hart te leven. Zolang ik vanuit mijn hart leef hoef ik niet bang te zijn voor een burn-out. Dan leef ik wie ik daadwerkelijk ben en kan ik alles aan wat er op mijn pad komt. Leef met je zelf in liefde dan komt de liefde naar je toe.
